Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

"Το πάρτι τελείωσε"


Τα κεντρικά γραφεία της Γκλίτνιρ (Glitnir) στο Ρέικιαβικ, της τρίτης μεγαλύτερης
ισλανδικής τράπεζας, που κρατικοποιήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου για 600 εκατομμύρια ευρώ


Η Ισλανδία σπάνια αναφέρεται στα διεθνή και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Και όταν αυτό συμβαίνει, πρόκειται συνήθως για κάποια είδηση που αφορά τη Μπιόρκ, πιθανόν τον ισλανδικό κινηματογράφο, ίσως και κάποιο ηφαίστειο ή τη φαλαινοθηρία. Όμως αυτήν την τελευταία βδομάδα οι αναφορές είναι συνεχείς και αφορούν την κρίση στις ισλανδικές τράπεζες που απειλούνται με χρεοκοπία και τη ραγδαία υποτίμηση της κορόνας.

Ο Μπιάρνι Μπρίνγιοουλφσον (Bjarni Brynjólfsson), εκδότης του αγγλόφωνου ισλανδικού περιοδικού Iceland Review, λεει κάποια αιχμηρά αλλά πιθανόν αληθινά πράγματα για το πώς έφτασε η χώρα ως εδώ στο πρόσφατο άρθρο του με το χαρακτηριστικό τίτλο "The Party Is Over":

Υπάρχουν γενιές ανθρώπων στις κοινωνίες μας που πιστεύουν ότι τα λεφτά φυτρώνουν στα δέντρα. [...] Έχω συχνά αναρωτηθεί, κοιτάζοντας όλα αυτά τα καινούργια αυτοκίνητα εδώ στους δρόμους, που μερικά από αυτά κοστίζουν πάνω από 20 εκατομμύρια ισλανδικές κορόνες (133.000 ευρώ), από πού προέρχεται όλος αυτός ο ξαφνικός πλούτος. [...] Στα μέσα της δεκαετίας του '90 ήμουν εκδότης σε ένα λαϊκό περιοδικό και ετοιμάσαμε ένα θέμα που αφορούσε έναν έμπορο αυτοκινήτων που είχε στην έκθεσή του τα νεοαφιχθέντα τζιπ της Πόρσε. Το ενδιαφέρον στην ιστορία ήταν ότι 9 τέτοια πολυτελή αμάξια είχαν παραγγελθεί από πελάτες που είχαν τη βούληση να σκάσουν τόσα χρήματα που με έκαναν απλά να ζαλίζομαι εκείνη την εποχή. Τώρα υπάρχουν πάνω από 500 τέτοια αμάξια στους δρόμους. Τα Toyota Land Cruiser είναι για τους μαραγκούς. Αν θες να φαίνεσαι πλούσιος, οδηγείς Πόρσε, Lexus, τζιπ Audi ή BMW. Οι μισθοί στον χρηματοπιστωτικό τομέα έχουν φτάσει στα όρια της ανοησίας.


Και δεν είναι μόνο τα ακριβά αυτοκίνητα:

Ζω κοντά στην περιοχή του αεροδρομίου του Ρέικιαβικ. Όταν αυτό το πάρτι της πολυδάπανης συμπεριφοράς ήταν στην κορύφωσή του, μετά βίας μπορούσαμε να κοιμηθούμε από το πηγαινέλα των ιδιωτικών τζετ τη νύχτα. Γινόταν ένα ατέλειωτο πάρτι με επενδυτές προσκεκλημένους από όλες τις γωνιές του κόσμου και σε όλες τις γωνιές του κόσμου.

Το πάρτι αυτό περιελάμβανε ταξίδια για ψάρεμα σολομού, αγώνες ποδοσφαίρου, αγώνες Φόρμουλα 1 και συναυλίες. Ο Έλτον Τζον έπαιξε σε ένα πάρτι· τα τελευταία iPod διανεμήθηκαν σε όλους τους καλεσμένους σε ένα άλλο. Ποιος άλλος πληρώνει τώρα για όλη αυτήν την τρέλα παρά οι μικρομέτοχοι και το σκληρά εργαζόμενο κοινό που απολύεται από τις χρεοκοπημένες εταιρείες;

Τώρα μπορώ να κοιμηθώ εν ειρήνη. Σπάνια ακούω πια τη βοή των ιδιωτικών τζετ. Όπως μου είπε πρόσφατα ένας φίλος μου: Τα φώτα έσβησαν και το πάρτι τελείωσε. Αύριο πρέπει να καθαρίσουμε.

Εικόνες από πάρτι που μας διηγείται ο Μπιάρνι που σίγουρα δε τις συναντάμε μόνο στην Ισλανδία.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τωρα βγαζει νοημα φιλε μιχαλη. τα jeep που ελεγες , να δεις ποσες φωτογραφιες εχω και απο αυτα. την ιστορια με τους χρηματιστες φυσικα την αγνοουσα, το απαρακολουθησα χθες στις ειδησεις , αφου ειχα διαβασει το ποστ σου.
προσεξες τα τουριστικα πακετα για 3μερις στο ρευκιαβικ και πρωτευουσα του ξεφρενου ναιτ λαιφ? το golden circle και η blue lagoon ζουν απο αυτο. στο τελευταιο φαινεται αυτο το μεγαλειο λογω διασημων επισκεπτων. προτιμησαμε την ταπeινη blue lagoon διπλα στη λιμνη myvatn

αλλα εκτος ρευκιαβικ η ισλανδια ειναι απλα φυση, λαστιχενιες γαλοτσες και φαρμες.

Michalis είπε...

Έχεις πράγματι τέτοιες φωτογραφίες, με jeep στους δρόμους του Ρέικιαβικ; Γιατί έψαχνα κάτι τέτοιο για το ποστ, για να φανεί το κλίμα που επικρατούσε ως προς τον τρόπο ζωής. Δε βρήκα όμως κάποια που να φαίνεται κάπως από τη φωτογραφία ότι το αμάξι βρίσκεται στο Ρέικιαβικ.

Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν μέρη -λογικά τα περισσότερα- που δεν είναι αυτό που θα λέγαμε "τουριστικά" και τόσο "must" για διάσημους, ευτυχώς.

Δεν ξέρω αν είδες ή άκουσες καθόλου ειδήσεις σήμερα. Η οικονομική κρίση χειροτερεύει στην Ισλανδία. Και η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα πέρασε στο κράτος και το μέλλον της είναι ασαφές. Η κορόνα έχει πάρει για τα καλά τον κατήφορο.

geokalp είπε...

ωραίο το άρθρο!
μπορώ να το μπλογκάρω;
βάζοντας λινκ βέβαια

είναι πολύ επίκαιρο

Michalis είπε...

Βεβαίως και μπορείς! Χαίρομαι που το βρήκες ενδιαφέρον.

Panos είπε...

Ο Bjarni είναι ωραίος τύπος, επικοινωνούμε που και που. Είναι ο μόνος που ξέρει τι του γίνεται, γιατί πολλοί συμπατριώτες του αυτά που λέει δεν τα λάμβαναν υπ' όψη τις ημέρες της ευμάρειας. Ξέρεις, οι Ισλανδοί μοιάζουν αρκετά στη συμπεριφορά τους με τους Έλληνες, είναι παρορμητικοί, βιαστικοί, τσαπατσούληδες, αυτοσχεδιάζουν, βρίσκουν λύσεις του ποδαριού. Έχουν ένα να το πω "μεσογειακό ταπεραμέντο", αλλά το οποίο δεν εμφανίζεται στη γλώσσα του σώματος. Οδηγούν σαν τρελοί για να πηγαίνουν να καθίσουν με τους συγγενείς τους να πιούν καφέ. Χρεώνονται μέχρι τα μπούνια για να πάρουν διάφορες βλακείες και στη συνέχεια να πουν "θα δούμε". Τραβάνε τρελά κολλήματα με τη γλώσσα τους, τις παραδόσεις τους, τη σημαία τους, με αμφιλεγόμενα νομοσχέδια για τη μετανάστευση που μάλλον ρέπουν προς ξενοφοβία και ρατσιμό κτλ, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον ελληνικό σωβινισμό. Πάντως, παρ' ότι ανέκφραστοι στο πρόσωπο, είναι πολύ ανοιχτόκαρδοι, φιλόξενοι, να μοιραστούν τα πάντα. Σε αυτά μας μοιάζουν αρκετά.

make love not work είπε...

Ωραία τα άρθρα σου. Έχουν και πηγές που δεν ήξερα. Θα κάνω EDIT την τελευταία μου ανάρτηση και θα βάλω link τα άρθρα σου αν δεν σε πειράζει.

Michalis είπε...

@ libero
Τον έχεις γνωρίσει; Πολύ ενδιαφέρον! Γιατί πράγματι θεωρώ ότι γράφει πολύ καλά, μάλλον είναι ο καλύτερος από το Iceland Review και καθώς είναι ο εκδότης μάλλον πιστώνεται και με το πράγματι πολύ καλό αποτέλεσμα συνολικά του περιοδικού και του σάιτ. Ενδιαφέροντα τα σχόλιά σου. Χωρίς να γνωρίζω τα μυστικά της "ισλανδικής ψυχής" (αν και πιστεύω στις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες και όχι στις εθνικές ψυχές και τους εθνικούς χαρακτήρες), ελπίζω να φαίνεται και από τα ποστ ότι σε καμία περίπτωση δε θεωρώ την Ισλανδία μια εξιδανικευμένη χώρα, ή, πολύ περισσότερο, έναν εξιδανικευμένο τόπο διακοπών.

@ make love not work
Ευχαριστώ! Βεβαίως, δε με πειράζει καθόλου.